| 
 1  | 
 וַיִּנָּ֖חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 
  | 
|
| 
 1  | 
 וַיִּנָּ֣חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem A·do·nai  | 
 And the LORD was sorry  | 
|
| 
 8  | 
 וַיִּנָּ֣חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem A·do·nai  | 
 
  | 
|
| 
 3  | 
 וַיִּנָּ֤חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem A·do·nai  | 
 
  | 
|
| 
 5  | 
 וַיִּנָּ֣חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem ʿal־ha·raʿah  | 
 
  | 
|
| 
 5  | 
 וַיִּנָּ֣חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem haʾe·lo·him  | 
 and God relented  | 
|
| 
 5  | 
 וַיִּנָּ֣חֶם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem y'hu·dah  | 
 and Judah was comforted,  | 
|
| 
 3  | 
 וַיִּנָּחֵ֗ם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 and he relented  | 
|
| 
 7  | 
 וַיִּנָּחֵ֥ם  | 
 vay·yin·na·chem  | 
 vay·yin·na·chem yits'chaq  | 
 so Isaac was comforted  |